Żylaki powrózka nasiennego

W celu postawienia rozpoznania, wykluczenia chorób towarzyszących oraz przewidzenia i zapobieżenia ewentualnym powikłaniom wskazane jest, by Pacjent miał wykonane następujące badania:

• badanie ultrasonograficzne (USG) jamy brzusznej z oceną przestrzeni zaotrzewnowej,
• badanie ultrasonograficzne (USG) jąder z oceną naczyń splotu wiciowatego.

• grupa krwi
• morfologia krwi
• jonogram (poziom sodu, potasu, chloru we krwi)
• koagulogram (APTT, PT, INR)
• HBsAg
• poziom glukozy we krwi
• EKG – po 40 roku życia
• RTG płuc – po 40 roku życia

Podczas wizyty kwalifikującej do ewentualnego zabiegu konsultujący Chorego specjalista zapyta m.in. o:

1. Towarzyszące choroby. Prosimy o przyniesienie całej posiadanej dokumentacji medycznej; nie tylko dotyczącej chorób leczonych obecnie ale także dotyczącej rozpoznania i leczenia chorób przebytych w przeszłości.
2. Przyjmowane leki. Prosimy o zabranie ze sobą spisu leków wraz ze stosowanymi dawkami lub opakowań tychże leków.
3. W przypadku, gdy znane jest uczulenie na lek/leki, konieczne jest, by znać/mieć zapisaną jego/ich nazwę.

W Klinice Medifem wykonujemy najpopularniejszą obecnie operację żylaków powrózka nasiennego – na drodze laparoskopowej. Zalety tej metody są następujące:

1. Niewielkie rany pooperacyjne dające relatywnie małe dolegliwości po operacji oraz dobry efekt kosmetyczny. Rany te zwykle szybko się goją i nie wymagają specjalistycznego nadzoru.
2. W dość częstym przypadku obustronnego występowania żylaków powrózka nasiennego można je zoperować jednocześnie, z tych samych cięć.
3. Zwykle łatwiejsza jest identyfikacja naczyń jądrowych, niż w popularnych wcześniej operacjach otwartych.

Operacja wykonywana jest w znieczuleniu ogólnym w ułożeniu na plecach. Powłoki brzuszne są rozcinane w trzech miejscach; cięcia mają 5, 10 i ok.2,5 cm długości. Po dostaniu się do jamy otrzewnowej wprowadza się do niej pod ciśnieniem dwutlenek węgla, by uzyskać przestrzeń niezbędną do wykonania operacji. W czasie zabiegu odnajduje się naczynia jądrowe, zakłada na nie tzw. klipsy, które zamykają światło naczyń i przecina naczynia między klipsami. Zdarza się, że w celu odnalezienia naczyń konieczne jest przecięcie obecnych w jamie brzusznej zrostów, uruchomienie jelita grubego lub wykonanie innych, koniecznych manewrów. Po przecięciu naczyń kontroluje się okolicę operowaną. Najczęściej nie ma konieczności pozostawienia drenów w jamie brzusznej, chociaż w wybranych przypadkach konieczne jest pozostawienie drenu, który usuwa się zwykle w następnej dobie po operacji.

Po zabiegu zawsze występuje mniejszy lub większy ból ze strony ran operacyjnych, jednak zwykle do jego uśmierzenia wystarczają powszechnie dostępne leki przeciwbólowe.

Zwykle przez kilka, kilkanaście dni po operacji można zaobserwować obrzęk tej strony moszny, po której dokonano operacji. Ustępuje on zwykle samoistnie.

Średnio u 7% chorych po operacji można obserwować po stronie operowanej tzw. wodniak jądra. Jego powstanie wynika z zaburzenia odpływu chłonki (limfy) z jądra. Nie jest to groźna patologia. Jeżeli chory tak postanowi, można ją wyleczyć na drodze operacyjnej (wycięcia wodniaka jądra).

Ryzyko nawrotu choroby jest różnie opisywane w literaturze światowej. Zwykle waha się na poziomie kilku procent. Nawrót wynika z wytworzenia się nowych dróg przepływu krwi z jądra poprzez bardzo drobne naczynia żylne obecne w okolicy zaotrzewnowej.

Należy bardzo wyraźnie podkreślić, że nie zawsze po operacji wystąpi poprawa parametrów nasienia. Ocenia się, że wystąpi ona w różnym stopniu u 60-80% operowanych mężczyzn. Mimo poprawy parametrów nasienia procent uzyskania ciąży po operacji wynosi ok.40% w ciągu pierwszego roku, jeżeli przypuszczalną przyczyną niepłodności małżeńskiej były żylaki powrózka nasiennego (w porównaniu do 10% ciąż w grupie nieoperowanej). Lepsze rezultaty uzyskuje się u tych mężczyzn, którzy przed zabiegiem mieli większy stopień zaawansowania żylaków.